Test: Ducati Multistrada 1200 Pikes Peak -Crveno je boja ljubavi

Ako upitate ljubitelja filma koja je prva asocijacija na crvenu boju sigurno će biti čuvena pjesma iz još čuvenijeg filma, kako je propao rock and roll. A ljubitelja motora? Naravno Ducati.

Ovu priču od Ducati Multistrada 1200 Pikes Peak moramo započneti objašnjenjem. Godine 2010. Ducati je prvi put lansirao model Multistrada koja te iste, ali i naredne dvije godine, u svojoj klasi osvaja čuvenu brdsku utrku Pikes Peak.

Ova utrka poznata je i kao Trka među oblacima, staza je duga nešto manje od 20 kilometara ima više od 156 krivina, a razlika u nadmorskoj visini između starta i cilja je 1440 m. Zahvaljujući ovom podvigu nastala je posebna serija Multistrade upravo sa ovim imenom.

Razlike Pikes Peak u odnosu na standardni model su drugačije, prepoznatljive kombinacije boja, atraktivni detalji od ugljičnih vlakana, Olinsovo ogibljenje, snažnije kočnice, TFT instrument tabla, prednja LED svjetla koja prate pokrete upravljača u krivinama, bezkontaktna brava, bluetooth  konekcija sa multimedijalnim sistemom, premijum prekidači na ručicama sa LED osvetljenjem i Termignoni ispušni sistem.

Motor je identičan na svim Multistrada verzijama  – Ducatijev “testrastreta” četvorotaktni, vodeno hlađeni dvocilindraš u “L” rasporedu, zapremine 1198 ccm sa 160 KS  raspoloživih pri 9.500 okrtaja u minutu uz maksimalni okrtni moment od 136 Nm pri 7,500 o/min. Ovde ćemo se zaustaviti sa davanjem suhoparnih podataka i preći na praksu.

Kako ima beskontaktnu bravu, ključ od motora nalazi vam se u džepu i palite ga pritiskom na dugme. Ispod vas začuje se prepoznatljivo mrmorenje dvocilindraša, znatno uljepšano Termignoni ispušnim sistemom.

Dajemo gas i opuštamo se u udobnom sjedištu. Vožnja po gradskim ulicama na samom startu sezone, kada drugi učesnici u saobraćaju još nisu navikli da imaju i motore oko sebe pravi je izazov. Ducati se sjajno nosi sa tim.

Mjenjač je precizan, odgovor na komandu gasa trenutan, a kočnice odlično odrađuju svaki zadatak. Treba da napomenemo da motor ima Boschov ABS sistem, kontrolu proklizavanja i sistem koji spriječava podizanje prednjeg točka pri naglom dodavanju gasa.

Izlazak na otvoreni put donio je olakšanje. Prebacili smo u “sport” mod, posljednji od četiri dostupna – “urban”, “turing”i “enduro” su tri koja su još dostupna. Motor se sjajno ponaša. U trenutku kada vozite na ivici maksimalnog ograničenja brzine ostaje još mnogo dostupne snage koja znatno olakšava preticanje.

Po krivinama, koliko god one bile oštre i duge motor se lahko obara i prosto pleše pod vozačem. Položaj za volanom je odličan. Sjedište je podesivo pa vozač lhako može da nađe visinu adekvatnu svom stasu. Suvozačevo sjedište je široko, premda nešto izdignutije nego što smo navikli kod ove vrste motocikala.

Ručice suvozača su ergonomski dobro podešene, međutim, njihov nešto uglastiji oblik može da bude neprijatan pogotovo u gradu gdje su češće situacije kreni – stani. Za duge vožnje, posedovanje zadnjeg kofera sa naslonom za suvozača učinilo bi vožnju daleko udobnijom.

Šta nam je nedostajalo? Pa da Ducati Multistrada 1200 Pikes Peak isprobamo i na stazi po kojoj je dobio ime. Između ove želje i njenog ostvarenja stoji samo Atlantski okean.

Njemačka preciznost, italijanski dizajn

TFT instrument tabla pruža sve neophodne podatke i vrlo je pregledna. Sama se podešava u zavisnosti od odabranog moda vožnje, ali je vozač može u potpunosti i prilagoditi. Ono što je nama dalo posebnost je Ducatijev znak koji se prikazao pri startanju motora.

Prtljažni prostor?

Pa baš ga i ne bismo mogli tako nazvati. Prostor ispod suvozačevog sjedišta je očekivano mali. U njega možete smestiti prvu pomoć, novčanik, ključeve, dokumenta, i to bi odprilike bilo sve. Ali nekako se valjda podrazumjeva da ćete, ukoliko vam je potrebno više mjesta, ovaj motor opremiti bočnim koferima, iil bar tank torbom.

Beskontaktni ključ

Samo bogatije opremljeni automobili imaju ovu opciju, a kod motora je to čista egzotika. Međutim, zahvaljujući Audiju, Ducati Multistrada 1200 Pikes Peak može se pohvaliti ovim detaljem. Veoma je praktičan i koliko god ne volite da se autombili mješaju među motocikle, ovo je opcija koja jednostavno mora da vam se dopadne.

Devet decenija postojanja

Ducati je 1926. osnovao Antonio Cavalieri Ducati sa svoja tri sina, Adriano, Bruno i Marcello u italijanskom gradu Bolonja kao firmu koja se bavila proizvodnjom komponenti za ondašnje radio aparate poput vakumskih cijevi I kondenzatora. Uspješni poslovni potez doveo je do toga da devet godina kasnije u bolonjskoj četvrti Borgo Panigale sagrade fabriku koja je uništena u bombardovanju tokom II svjetskog rata.

Svoj prvi motocikl napravili su 1950. godine – imao je zapreminu od 48 ccm i masu od 44 kilograma, maksimalne brzine od 40 km/h. Zvao se Cuccolo (kucolo) što na italijanskom znači štene. Od 2012. godine Ducati je u vlasništvu VW Grupacije, tačnije Audija.

Nela Tasić, Auto Magazin